Al meer dan 37 jaar werkt hij voor de MIVB, maar niemand zou vermoeden dat er achter de discrete, ietwat gereserveerde Alain (57) een toneelspeler en acteur schuilt. De voorbije jaren was hij in zijn vrije tijd op het theaterpodium te vinden. En onlangs was hij te zien in de Brusselse langspeelfilm ‘Etangs Noirs’.
“Ik heb altijd iets gehad met voorstellingen en shows”, lacht Alain. “Als 12-jarige deed ik samen met mijn broer en zus al toneelopvoeringen in de kelder van mijn oma. Ik was altijd de regisseur. Ik woonde recht tegenover Vorst Nationaal en zo kwam ik als jonge gast in contact met de mensen die er achter de schermen werkten. Al vlug mocht ik ook klusjes uitvoeren en zo kweekte ik echt interesse voor het leven achter de schermen van shows en spektakels. Het liefst bekeek ik het doen en laten van de artiesten tijdens de repetities. Tijdens die jaren als hulpje in Vorst-Nationaal kreeg ik de smaak voor het podiumleven te pakken en ontwikkelde ik een passie voor fotografie. Eind jaren 70, toen ik mijn militaire dienst moest vervullen, verloor ik jammer genoeg het contact met het podiumleven.
In de jaren 80 doken de vrije radio’s op en Radio Contact had zijn studio’s achter het gebouw van Vorst Nationaal. De presentatoren bezochten na hun uren een klein cafeetje op de hoek van mijn straat en de zoon van de cafébaas was een van mijn beste vrienden. Zo kwam ik met hen in contact en werd ik radiopresentator. Eerst bij RBIF, daarna bij Radio City One in Elsene en dan FM Capitale. Die uitzendingen namen veel tijd in beslag en op de duur kon ik het niet meer combineren met mijn job als trambestuurder. Daardoor begon ik de uitzendingen op te nemen. Dat kwam al snel uit, want bij de MIVB raakten ze er niet aan uit dat ik te horen was op de radio terwijl ik met de tram moest rijden. Ik moest dus wel bekennen dat ik die uitzendingen opgenomen had. Einde radioverhaal.”
Figurant in langspeelfilm
De jaren gingen voorbij en Alain deed niks meer met zijn liefde voor het podium. “In 2000 besloot ik om toch de stap te wagen en mij aan te sluiten bij een toneelvereniging. Maar het kon me niet echt bekoren en al vlug gaf ik het op om meer tijd te hebben voor andere activiteiten. Ik verzorgde heel wat animaties op braderijen en was ook animator op bedrijfspresentaties. In 2005 veranderde ik naar mijn huidige job als verantwoordelijke van de verkoopautomaten in de stelplaatsen tram en bus. Zo kwamen al mijn hobby’s wat op de achtergrond te liggen. Maar de toneelmicrobe bleef bijten en ik besloot om me in 2010 in te schrijven voor theaterlessen. De lesgever was ook regisseur van het theatergezelschap Perd.Son.Age. Op het einde van de lescyclus kwam ze me vragen of ik geen auditie wilde doen en zo sloot ik aan bij het gezelschap. Wekelijks hielden we repetitie in ‘Cité Culture’ van het Cultureel Centrum van Laken en tweemaal per jaar hebben we een voorstelling. Door toneel te spelen heb ik geleerd om me beter in te leven en telkens iets van mezelf aan anderen te geven. Dat heeft me ook in mijn MIVB-carrière geholpen.”
Maar hoe is Alain dan terechtgekomen in de langspeelfilm ‘Etangs Noirs’, die in première ging op het Gentse Film Fest? “De film vertelt het verhaal van Jimi uit de Modelwijk. Hij krijgt een pakje dat niet voor hem bestemd is en besluit om het niet terug te brengen naar de post, maar het zelf aan de bestemmeling af te geven. ‘Cité Culture’ bevindt zich in de Modelwijk en de filmmakers zochten dus figuranten bij ons. Na een auditie mocht ik een reiziger spelen die de weg kwijt is in de metro en zo het pad kruist van het hoofdpersonage. De scène werd opgenomen tussen Montgomery en Kunst-Wet en voor die korte scène moesten we een hele namiddag draaien. Wat een verschil tussen werk voor de camera en werk op het toneelpodium! Die figurantenrol smaakte echt naar meer. Ik heb me ingeschreven voor verschillende castings. Tot nu toe kreeg ik nog geen positief nieuws, maar wie niet waagt, niet wint”, besluit Alain lachend.