Oswaldo werkt al 36 jaar bij de MIVB. De trots van Oswaldo? Zijn ploeg, “zijn mensen”, zoals hij ze noemt. Een goed geolied team dat elke dag tussenkomt wanneer er een voertuig vast staat. Zijn vrachtwagens takelen bussen, trams maar ook afvalwagens of brandweerwagens. Ze zijn de enigen die deze taak kunnen uitvoeren in Brussel. We gingen op bezoek bij Oswaldo en “zijn mensen”.  

Was de MIVB een voor de hand liggende werkgever?

Niet echt… Ik geef toe dat ik aanvankelijk van plan was maar enkele maanden bij de MIVB te blijven…en toen… Ziehier: ik ben er al 36 jaar. Het was een beetje vreemd in het begin. Ik kwam van het leger en dat is een andere wereld! Ik begon hier als permanentiechauffeur: bij incidenten op het net zoals een ontsporing, een ongeval,…kwam ik tussen. Ik hield van de “avonturistische kant”, elke dag gebeurde er iets anders…na 3-4 maanden was ik door de microbe gebeten.

En na 36 jaar ben je er nog altijd!

Ja, maar ik veranderde wel van functie. Na 23 jaar legde ik tests af en werd ik hulpplanner. Ik plande het werk van de interventie- en werfploegen. Dat deed ik gedurende 4-5 jaar maar het was voornamelijk kantoorwerk en ik moet toegeven dat ik in mijn hart eerder een man van het terrein ben. Daarna werd ik toezichter voor interventies en vervoer, waardoor ik opnieuw het terrein op kon. Ik was terug bij mijn eerste liefde. Het is een zeer technisch beroep. Ik kon overigens uren praten over ontsporingen. Dat zijn zaken die je niet op school leert. Daarom zijn er ook veel interne opleidingen. Maar het is vooral ook door het elke dag op het terrein uit te oefenen dat je het beroep door en door leert kennen.

Vijf jaar geleden landde ik in mijn huidige functie als verantwoordelijke voor de dienst vervoer en interventie. Ik leid de ploegen die op het terrein moeten gaan voor werven of voor een klein of groter incident. Ik werk opnieuw op kantoor maar indien nodig keer ik terug naar mijn ploeg op het terrein. Deze functie bevalt me enorm aangezien deze kantoor- en terreinwerk combineert. De ploegen zijn zeer getraind want je ziet dat de leerlingen de meester ondertussen voorbijsteken.

Wat bevalt je bij de MIVB?

Bij het leger discussieer je niet. Bij de MIVB heerst een open geest en wordt dialoog aangemoedigd, wat de betrokkenheid vergroot. Wie de capaciteiten heeft, kan doorgroeien binnen het bedrijf.

Maar wat me nog het meeste bevalt, wat ik het meeste waardeer bij de MIVB, dat zijn de relaties die ik met «mijn» mannen heb: de teamleden. Het zijn echt fantastische mensen, goed geoefend, we kennen elkaar goed, hebben aandacht voor elkaar, we helpen elkaar bij grote interventies, we zijn ze er ook voor elkaar in geval van een grotere interventie… Soms hebben we ook een bijzondere vorm van humor, die ons helpt te ontspannen. Maar ik weet vooral dat ik in geval van nood op hen kan rekenen en ze weten dat ik er ook voor hen ben. Ik zeg trouwens vaak dat “ik zonder hen niets ben” en dat meen ik ook. En als ik op het terrein ben, zeggen ze soms: “Papa is er”. Dat is goud waard, zo’n mensen.

Op bezoek bij de ploeg van Oswaldo